Θάλασσα, η λύση για όλα!

Γράφει η Ασπασία Τσιντάρη,

Έχετε δει τίποτα πιο διπολικό από τη θάλασσα;

Τον χειμώνα σκούρα απόχρωση, πελώρια κύματα, κρύα ρεύματα, σχεδόν τσακίζει τα βράχια, ίδια με την άγρια και οργισμένη φύση μας. Και το καλοκαίρι γαλάζια σαν τον ουρανό, γαλήνια και θερμή, ίσα που σκάει στην ακτή σιωπηλά ο παφλασμός της, σαν την ήρεμη και εγκάρδια πλευρά μας.

Κι όμως κάθε της όψη έχει άλλη χάρη!

Ίσως σε αυτήν την αναποφάσιστη στάση της βρίσκεται όλη η γοητεία της. Δεν είναι μόνο το αλατόνερο και το ιώδιο που θεραπεύουν τις παθήσεις στο σώμα, είναι κι εκείνο το απέραντο γαλάζιο και η μοναδική αύρα που θεραπεύουν την ψυχή, παίρνοντας την σε ένα μαγικό ταξίδι. Ένα ταξίδι με βάρκα το νου και κουπί την καρδιά, κάθε κύμα ένα εμπόδιο που προσπεράσαμε, κάθε βυθός ένα πρόβλημα που δεν βουλιάξαμε μέσα του και κάθε λιμάνι ένας απόπλους στη ζωή.

Ένας περίπατος στη θάλασσα, μια βουτιά στα νερά της, ένα ταξίδι μέσα της, πάντα ήταν το γιατρικό μας. Η θέα και ο ήχος που προσφέρει αγγίζουν θέλοντας και μη ολόκληρο τον ψυχισμό μας. Έρχεται και ξεπλένει τις φοβίες μας και αφήνει πίσω της αναζωογόνηση και μια γεύση αλμύρας που νοστιμίζει την καθημερινότητα. Έτσι, αναμφισβήτητα ο υδάτινος κόσμος γίνεται το δεύτερο σπίτι μας, λόγω της ασφάλειας και της απελευθέρωσης που μας παρέχει.

Ένα σχέδιο στην άμμο, ένα κοχύλι ανάμεσα στα φύκια, ένα βότσαλο που πετάξαμε πιο μακριά, είναι τα υλικά δώρα που συνήθως αποκομίζουμε φεύγοντας. Υπάρχουν όμως κι εκείνα που πήραμε αβίαστα και ασυναίσθητα, όπως η κάθαρση του μυαλού και η αποφόρτιση της αρνητικής ενέργειας, έτσι ώστε το τσουνάμι μετατράπηκε σε πηγή ζωντάνιας.

Θα έλεγε κανείς πως κάθε ωκεανός είναι ένα δοχείο γεμάτο με τα δάκρυα μας.

Όταν χαιρόμαστε, τα δάκρυα συγκίνησης κυλάνε απαλά, ήσυχα, σαν μια πολύτιμη σταγόνα που μας ξεδιψάει μέσα στην έρημο. Κι ύστερα,είναι κι εκείνα τα δάκρυα της λύπης, που καθώς ξεσπάνε εκδηλώνουν την κραυγή μέσω της τρικυμίας, κι ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα θα φανεί..