Θυμός, αυτό το θηρίο!

Γράφει η Ασπασία Τσιντάρη,

Εκτός από θηρίο, άγριο και ατίθασο, ο θυμός θα μπορούσε να παρομοιαστεί και με θηλιά στο λαιμό, με βουητό στο μυαλό και με ηλεκτρικό ρεύμα στην ψυχή που τη διαπερνά από άκρη σε άκρη. Με λίγα λόγια, ο θυμωμένος άνθρωπος, ομολογουμένως θα μπορούσε να θεωρηθεί και επικίνδυνος.

Όλοι έχουμε νιώσει παγιδευμένοι μέσα σε αυτή τη συναισθηματική κατάσταση, όπου ο θυμός συσσωρεύτηκε εξαιτίας μιας αδικίας ή μιας απογοήτευσης. Το να είναι κανείς θυμωμένος είναι σύνηθες και εύκολο, ειδικά για όσους δε διαθέτουν την απαιτούμενη υπομονή και ψυχραιμία. Το δύσκολο είναι να θυμώσουμε για σωστά αίτια, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο.

Αν ο θυμός δεν εκφραστεί είναι πολύ πιθανό να μην επέλθει η καταστολή και η ηρεμία. Κάτι τέτοιο θα έχει ως συνέπεια την υπερένταση ή ακόμα και τη δημιουργία κατάθλιψης στον άνθρωπο που δεν εκδήλωσε τα νεύρα και την οργή του. Στρέφει το θυμό στον εαυτό του και τσατίζεται που δεν ξέσπασε. Από την άλλη, έχει μεγάλη σημασία η εκφορά του θυμού να μην γίνεται με μανία και ακρότητα, καθώς τα λόγια και οι πράξεις μας όταν ο νους δεν είναι «νηφάλιος» λίγο αργότερα γίνονται γεγονότα για τα οποία ντρεπόμαστε ή μετανιώνουμε.

Δεν πρέπει για κανένα λόγο να αφήνουμε το θυμό χωρίς αντιμετώπιση. Ωστόσο οφείλουμε να τον εξωτερικεύουμε ήπια, όσο αυτό είναι εφικτό. Είναι ειρωνεία να μιλάμε για το θυμό και να αναζητούμε την πραότητα μέσα του, όμως κάθε άνθρωπος που θέλει να λέγεται συνετός, οφείλει να γνωρίζει πως εκείνος που δεν χαλιναγωγεί τα πάθη του είναι το λιγότερο ακόλαστος και τις περισσότερες φορές χάνει και το δίκιο του διεκδικώντας τον πλέον λάθος τρόπο.